جهان غزلی عاشقانه است
محبوب من جهان ، غزلی عاشقانه است
اين بهترين تصور من از زمانه است !
در چارچوب آبی دنيا حيات ما
يک لحظه استراحت در قهوه خانه است !
دنيا به لطف عشق چنين ديدنی شده
چون آتشی که جلوه ی آن در زبانه است !
اما بدون عشق ، جهان با جنون جنگ
ميدان يک مسابقه ی وحشيانه است !
دنيا بدون عشق خودش يک جهنم است
توصيف يک جهنم ديگر نشانه است !
عاشق شو تا سرشت جهان را عوض کنيم
با من بخوان که فرصت ما يک ترانه است !
ما خسته ايم از اين قفسِ صد هزار قفل
دلتنگی و کدورت و غربت بهانه است !
من تو را سخاوتمندانه به کسی هدیه می دهم که از من عاشق تر باشد و از من برای تو مهربان تر...
من تو را به کسی هدیه می دهم که صدای تو را از هزار فرسخ راه دور ...
در خشم ...
در مهربانی ...
در دلتنگی ...
در هزار همهمه دنیا یکه و تنها بشناسد ...
من تو را سخاوتمندانه به کسی هدیه می دهم که راز آفتابگردان و تمام سخاوت های
عاشقانه این گل معصوم را بداند ...
و ترنم دل پذیر هر آهنگ ...
هر نجوای کوچک ...
برایش یک خاطره مشترک باشد ...
او باید از رنگین کمان چشمان تو تشخیص بدهد که امروز هوای دلت آفتابی است یا
آن دلی که من برایش می میرم سرد و بارانی است ...
همان طور عاشق ...
همان طور مبهوت ...
آیا کسی پیدا خواهد شد از من عاشق تر و مهربانتر برای تو ؟ ...
تو را سخاوتمندانه با دنیایی از حسرت خواهم بخشید ...
و او را که از من عاشق تر است هزار بار خواهم بوسید
خدایا!
به بزرگی
آنچه که دارم
آگاهم کن
تا کوچکی
آنچه که ندارم
آرامشم را
از بین نبرد.
من تو را سخاوتمندانه به کسی هدیه می دهم که...